So what’s changed? Why now?

There have been a number of events in Newport this week that, after reflection, have made me realise that (and as daft as this may sound) what I’m doing actually matters to people other than me. My voice matters. My achievements matter. I am being approached by people – and others are visiting this website specifically – to find out what I’m doing and what I’m up to. It is important therefore to celebrate updates and achievements I make with others.

Monday saw the reveal of female sculptor Jane Robbin’s maquette for the Statue of Lady Rhondda – part of the Monumental Welsh Women campaign to commission 5 statues of inspirational women across Wales. I am proud to have been part of the artist advisory panel that recommended Jane’s work as the final design for the commission of Newport’s prominent Suffragette. The evening was a phenomenal success, with the biggest takeaway of the evening being, ‘How can you be something if you can’t see it?’ but also, how equality as a value must be fought for and practised every day, to promote as well as achieve it. Part of that journey is sharing the struggles that go hand-in-hand.

On Saturday just gone, I supported the International Womens’ Day event at The Riverfront in Newport – organised by Sally-Anne Evans and Danielle Rowlands – which saw the coming together of women from all backgrounds in one place, celebrating the lives, achievements as well as offering support to others who need a helping hand. On that one day, at that particular time, it was a safe space for people to just be as they are – regardless of the way they were born, where they came from, what they believed or any condition they may have. The strength and compassion for other peoples vulnerabilities, was palbable. It was a joyous day, for reuniting with old friends and for making anew.

Finally, for International Womens Day itself, Ffotogallery kindly featured me alongside other ‘wonderful women [they] have collaborated or worked with over the last few years’. It was an honour to be recognised amongst so many other kick-ass females working with photography in Wales – please take a minute and see who else was featured here > https://www.instagram.com/reel/CpiQKpTsloc/?utm_source=ig_web_copy_link

Felly beth sydd wedi newid? Pam nawr?

Bu nifer o ddigwyddiadau yng Nghasnewydd yr wythnos hon sydd, ar ôl myfyrio, wedi gwneud i mi sylweddoli (ac mor wirion ag y mae hyn yn swnio) bod yr hyn rwy’n ei wneud yn bwysig i bobl heblaw fi. Mae fy llais yn bwysig. Mae fy nghyflawniadau yn bwysig. Mae pobl yn dod ataf – ac mae eraill yn ymweld â’r wefan hon yn benodol – i ddarganfod beth rydw i’n ei wneud a beth rydw i’n ei wneud. Mae’n bwysig felly dathlu diweddariadau a chyflawniadau a wnaf gydag eraill.

Ddydd Llun datgelwyd maquette y cerflunydd benywaidd Jane Robbin ar gyfer Cerflun Arglwyddes Rhondda – rhan o ymgyrch Monumental Welsh Women i gomisiynu 5 cerflun o fenywod ysbrydoledig ledled Cymru. Rwy’n falch o fod wedi bod yn rhan o’r panel cynghori artistiaid a argymhellodd waith Jane fel y cynllun terfynol ar gyfer comisiwn Swffragetiaid amlwg Casnewydd. Roedd y noson yn llwyddiant ysgubol, a’r tecawê mwyaf o’r noson oedd, ‘Sut allwch chi fod yn rhywbeth os na allwch ei weld?’ ond hefyd, pa fodd y mae yn rhaid ymladd dros gydraddoldeb fel gwerth a’i ymarfer bob dydd, i’w hyrwyddo yn ogystal a’i gyflawni. Rhan o’r daith honno yw rhannu’r brwydrau sy’n mynd law yn llaw.

Ddydd Sadwrn sydd newydd fynd, cefnogais ddigwyddiad Diwrnod Rhyngwladol y Menywod yng Nglan yr Afon yng Nghasnewydd – a drefnwyd gan Sally-Anne Evans a Danielle Rowlands – a welodd fenywod o bob cefndir yn dod at ei gilydd mewn un lle, gan ddathlu bywydau a chyflawniadau hefyd. fel cynnig cefnogaeth i eraill sydd angen help llaw. Ar y diwrnod hwnnw, ar yr adeg benodol honno, roedd yn ofod diogel i bobl fod fel ag y maent – ni waeth ym mha ffordd y cawsant eu geni, o ble y daethant, beth oeddent yn ei gredu neu unrhyw gyflwr a allai fod ganddynt. Roedd y cryfder a’r tosturi tuag at wendidau pobl eraill yn amlwg. Roedd yn ddiwrnod llawen, ar gyfer aduno gyda hen ffrindiau ac ar gyfer gwneud o’r newydd.

Yn olaf, ar gyfer Diwrnod Rhyngwladol y Menywod ei hun, fe wnaeth Ffotogallery fy nghynnwys yn garedig ochr yn ochr â ‘merched gwych eraill [y maent] wedi cydweithio neu weithio gyda nhw dros yr ychydig flynyddoedd diwethaf’. Roedd yn anrhydedd cael ein cydnabod ymhlith cymaint o ferched cicio asyn eraill sy’n gweithio gyda ffotograffiaeth yng Nghymru – cymerwch funud i weld pwy arall gafodd sylw yma > https://www.instagram.com/reel/CpiQKpTsloc/?utm_source= ig_web_copi_dolen

My point – Days like International Women’s Day and campaigns like Monumental Welsh Women are integral if as a society we want to hold space for voices who are typically less-heard in our communities. There is wisdom in the words “We rise by lifting others” and it’s a matter of allyship. Whether challenging barriers people face to access and participate in public forums and improve the lack of visibility they may have, holding that space and providing a platform boots confidence, connection and cohesion between individuals and the environment around them. It validates their dreams and experiences, in a world that can be loving one moment and cruel the next.

Voices aren’t heard however if they don’t speak. It is essential we don’t loose our voices in a world that is more than happy to speak for, or over you. It is not just our presence that matters but our stories too.

Whilst the feast-or-famine lifestyle of freelancing in the arts continues to be challenging at times, I am resolved to follow this path for the foreseeable. With updates on this website, my focus is to turn up imperfectly. After all, it seems better than not turning up at all.

TTFN – K x

Fy mhwynt – Mae diwrnodau fel Diwrnod Rhyngwladol y Menywod ac ymgyrchoedd fel Monumental Welsh Women yn hanfodol os ydym ni fel cymdeithas am gadw lle i leisiau sy’n nodweddiadol llai o glyw yn ein cymunedau. Mae doethineb yn y geiriau “Codwn trwy godi eraill” ac mae’n fater o gynghreiriad. A yw rhwystrau heriol y mae pobl yn eu hwynebu i gael mynediad i fforymau cyhoeddus a chymryd rhan ynddynt a gwella’r diffyg gwelededd a allai fod ganddynt, mae dal y gofod hwnnw a darparu llwyfan yn rhoi hwb i hyder, cysylltiad a chydlyniad rhwng unigolion a’r amgylchedd o’u cwmpas. Mae’n dilysu eu breuddwydion a’u profiadau, mewn byd sy’n gallu bod yn gariadus un eiliad a chreulon y nesaf.

Fodd bynnag, ni chlywir lleisiau os nad ydynt yn siarad. Mae’n hanfodol nad ydym yn colli ein lleisiau mewn byd sy’n fwy na bodlon siarad drosoch chi, neu drosoch chi. Nid ein presenoldeb yn unig sy’n bwysig ond ein straeon hefyd.

Tra bod y ffordd o fyw gwledd-neu newyn o weithio’n llawrydd yn y celfyddydau yn parhau i fod yn heriol ar adegau, rwy’n benderfynol o ddilyn y llwybr hwn hyd y gellir ei ragweld. Gyda diweddariadau ar y wefan hon, fy ffocws yw troi i fyny yn amherffaith. Wedi’r cyfan, mae’n ymddangos yn well na pheidio â throi i fyny o gwbl.

TTFN – K x